Zondag 7 augustus a.s. exposeert Gemma van Gennip in het Kunstcentrum, gelegen in het complex van De Lichtenberg in Weert. Het is al weer jaren geleden dat Gemma van Gennip na een carrière als choreografe voor de schilderkunst koos. In dans en ballet gaat het om de gracieuze beweging, om de beheerste vreugde van een wervelend lijf. Het is dan ook op het eerste gezicht vreemd dat zij spoedig gefascineerd raakte door een totaal andere wereld. Een wereld waar mensen in de diepe krochten van hun psyche worstelen met hun seksuele identiteit. De marginale wereld van transgenders, travestieten en alle verdere nuances die natuur en persoonlijk lot legde in de botsing van de geslachten. Op grote doeken legde van Gennip afwisselend decadentie, exhibitionisme en de diepe innerlijke verscheurdheid vast. Het leverde doeken op met schimmige contouren, fel aangezette kleurcontrasten, een spel van walging en miskenning, met hier en daar een lichtpunt om de types, haar ‘modellen’ van miskenning te bevrijden.
Maar er gebeurde ook iets met Gemma van Gennip. Beseffend dat haar werk, onder het label van TRA-ART samengebracht, praktisch samenviel met haar doelgroep - zij oogst in deze kringen internationale erkenning - maakt zij zich gaandeweg los van dit genre. Het onbegrip tussen de geslachten is buitenhuids geworden. Op één van haar laatste werken zien we bijvoorbeeld een stel aan een rijk gevulde tafel. Het trieste van het tafelen. Er is geen oogcontact. Er is überhaupt geen contact, laat staan een voldaan gevoel. Iedereen weet dat geen begeestering van de ontmoeting denkbaar is in de schaduw van de oppervlakkigheid. We zien hier een stel van alledag, jong en al op elkaar uitgekeken, geknipt uit een wereld die de insluipende verslaving aan smartphones incalculeert. Het kleurenpalet is hetzelfde gebleven, het schilderen wordt de spiegel van een gelouterde eigenzinnigheid.
Haar tegenhanger in deze expositie is de Joegoslavische keramiste Iona Tamas: Ik maak voornamelijk conceptueel figuratief werk dat mijn eigen gedachten en verbeelding uitdrukt. Het is onderzoek van het menselijk lichaam en geest, de manier waarop ik die zie en begrijp. Het vertegenwoordigt ook een sterke ontwikkeling in het ontdekken van mijzelf. Mijn werk weerspiegelt mij en mijn ervaringen. Hoewel mijn stukken fictief / denkbeeldig van karakter zijn, is er altijd een waar gebeurd achterliggend verhaal: mijn persoonlijke of iemands anders verhaal. Mijn werk is meestal spontaan en verschijnt in mijn dromen of overdag, als een visie, die sterk beïnvloed wordt door de mensen die ik ontmoet en die me omringen. Daarna vorm ik de stukken direct met de hand; ik maak niet eerst schetsen. Op deze manier blijft het idee voorop staan en is de vorm een spannende verrassing. Ik pas ook graag een breed scala aan technieken toe, voor een stevige expressiviteit in verschillende benaderingen.