Waar de naam Tungelroy vandaan komt is niet bekend. Met de uitgang
“roy” zouden we de betekenis voor een deel kunnen richten op
het rooien van bossen in de late middeleeuwen, maar in 1472 heette
het nog Tongerloe en is er geen sprake van “roy”. Toch weten we dat
Tungelroy al heel lang bestaat en tijdens uw bezoek maakt u kennis
met zeer oude vondsten.
Daarom gaan we deze avond terug in de tijd. Van een watermolentje
langs de Tungelrosche Beek weten we inmiddels dat het er al vóór
1290 stond. Tevens dateert hiervan ook de eerste vermelding van dit
dorp in geschriften. Maar ook vóór die tijd liepen er al mensen rond
in Tungelroy en omgeving, getuige de vondst van een Romeinse beekbrug
in 2005. Volgens deskundigen was dit de eerste keer dat in Nederland
een dergelijke brug uit het begin van onze jaartelling is
gevonden. In 2015 zijn de archeologische resten van deze Romeinse
Brug, die ‘in sito’ bewaard zijn gebleven, aangewezen als beschermd
rijksmonument. U maakt kennis met een replica van deze brug, die op
korte afstand van de oorspronkelijke brug is gebouwd door inwoners
van Tungelroy.
Sinds jaar en dag is Tungelroy een buitenie van de stad Weert. Doordat
Tungelroy aan de grens ligt met Stramproy leidde dit vroeger weleens
tot twisten tussen de boeren van Tungelroy en Stramproy. Een klein
molentje precies op de grens van deze plaatsen was verantwoordelijk
voor deze ‘burenruzie’. Enerzijds werden de opbrengsten van het molentje
opgeeist door de familie van Horne uit Weert, terwijl de abdis
van Thorn volgens hun ook recht hadden op de opbrengst. Stond dit
molentje nou op het grondgebied van Weert of Stramproy? Daarnaast
leverde het opstuwen van het water in de beek veel problemen op
voor de akkers van de boeren in Stramproy; die liepen tot groot ongenoegen
van deze boeren onder water!
Maar er is meer! In 1484 was Tungelroy het decor van een heuse veldslag.
De grootste vijand van de familie van Horne was de familie van
de Marck, die in die tijd grote stukken land in het zuiden had veroverd.
Maak kennis met “Het Zwijn van de Ardennen”, zoals Willem van de
Marck genoemd werd.